طبقه بندی مناطق مستعد خطر حاوی غبارات و فیبرهای آتشگیر

در مورد غبارات و بنابر استاندارد IEC – 61241-3  باز هم به مانند گازها ، سه منطقه مستعد خطر به نامهای Zone 20  ، Zone 21  ، Zone 22  تعریف شده است که در واقع بترتیب Zone  های 0  و 1 و 2 در طبقه بندی گازها هستند .

Zone 20 : منطقه ایست که در آن در شرایط عملیاتی نرمال ، غبارات قابل انفجار ، بصورت توده ابر ، بطور دائمی  و یا به کرات و غالبا وجود دارند و مقدار و غلظت آنها به نحوی است که قابلیت انفجار و اشتعال در هنگام ترکیب با هوا را دارند . این منطقه نظیر Zone 0  در محیطهای گاز یا بخارات قابل اشتعال می باشد .

Zone 21 : منطقه ایست که در آن در شرایط عملیاتی نرمال ، ممکن است توده غبار ابر مانند قابل انفجار به مقدار کافی برای ترکیب با هوا و ایجاد یک ترکیب غبار هوای قابل انفجار به وجود آید . این منطقه نظیر Zone 1 در محیطهای مستعد خطر گاز یا بخارات قابل اشتعال است .

Zone 22 : منطقه ایست که در آن در شرایط عملیاتی نرمال ،ممکن است به ندرت توده های ابری غبارات قابل انفجار به وجود آید و به مدت کوتاهی ادامه داشته باشد و یا در شرایط غیر نرمال عملیاتی ، تجمعی از لایه های غبارات قابل انفجار به وجود آید که در صورت ترکیب با هوا ، تبدیل به غبار مستعد انفجار می شود . این منطقه نظیر Zone 2 در محیطهای گازهای قابل اشتعال است .

 

v      طبقه بندی مناطق مستعد خطر ( غیر معادن)

§         طبقه بندی مناطق مستعد خطر گازی

§         طبقه بندی برطبق استاندارد API (American Petroleum Institute)

فضاهای مستعد خطر ، مطابق ماده شماره 500 آئین نامه ملی کشور آمریکا (NEC)  به سه Class طبقه بندی می شوند :

Class I : مکانهائی هستند که در آنها گازها یا بخارهای قابل اشتعال بطور معمول وجود دارند و یا ممکن است به وجود بیایند .

  Class II : مکانهائی هستند که در آنها غبارهای قابل اشتعال (مانند غبارهای برخی از فلزات،غلات،ذغال و نظیر آنها) به طور طبیعی وجود دارند و یا ممکن است به وجود بیایند .

Class III : مکانهائی هستند که در آنها فیبر ها و تارهای قابل اشتعال در حالت عادی وجود دارند و یا ممکن است به وجود بیایند .

v      آئین نامه N.E.C هر Class را به دو Division تقسیم کرده است :

Division 1 , Division 2

 v      طبقه بندی بر طبق استانداردهای BS و CENELEC

در انگلستان و کشورهای اروپای متحد به جای طبقه بندی محیط ها برحسب Division  ، از طبقه بندی دیگری به نام Zone استفاده می کنند  که بر حسب تعریف موجود در استاندارد BS ، با عناوین Zone 0  ، Zone 1 و Zone 2 نامگذاری شده اند :

Zone 0  : محیطی است که در آن آمیزه ای از گاز هوای قابل انفجار ، یا به صورت دائمی و یا برای مدتی طولانی حضور دارد .

Zone 1 : محیطی است که در آن تحت شرایط عادی ، امکان دارد که آمیزه ای از گاز هوای قابل انفجار پدید آید .

Zone 2 : محیطی است که در شرایط عادی ، مخلوطی از گاز هوای قابل انفجار در آن وجود ندارد و یا اگر احتمالا پدید آید مدت آن کوتاه خواهد بود .

Zone classification according to presence of suitable

Gas/Air mixture in a year

Zone 0  à > 1000 hours / year

Zone 1 à 10 – 1000 hours / year

Zone 2  à < 10 hours / year

Non-Ex à < 1 hour / year

لازم به یادآوری است که این طبقه بندی فقط برای گازها و بخارهای قابل اشتعال کاربرد دارد .